Westport Hanmerspring.

Camping Carters Beach  in Westport. de weg er naartoe waren er weer prachtige uitkijk punten, 15 km voor de camping was er een zeehonden kolonie. We zijn naar de top gelopen om foto's te maken, waarschijnlijk waren de zeehonden uit eten want er lagen er maar 5. Na ongeveer 10 minuten kregen we een vreselijke hoosbui over ons heen, snel naar beneden gelopen en door naar de camping, zon en buien wisselen hier super snel. Mooie camping zo 200 meter van het strand, konden we weer lekker een strandwandeling maken.

De volgende dag 25 oktober door naar Hanmerspring. We rijden s'morgens weg vanuit Westport. Koud dat het was, 5 graden. Op naar de oostkust, 280 km rijden. Daar bleek een groot park te zijn, met Geothermische baden. Dat zagen we wel zitten na die kou en regen. We hebben daar een paar uur daar vertoeft. Heerlijke baden van 37 tot 42 graden, we kwamen helemaal bij. Eind van de middag ineens 15 graden. Lekker gegeten en vroeg naar bed, we waren helemaal rozig van de baden en daarna heerlijk slapen.

Zaterdag 26 oktober, 's morgens vroeg uit bed en nog maar 4 graden. Het lijkt hier alleen maar kouder te worden. Vandaag naar Kaikoura, dat schijnt echt super te zijn daar. De weg er naar toe is geweldig spectaculair, wegwerkzaamheden van 2 baans naar 1 baans,  van asfalt naar gravel, stoplichten midden  op de weg, sneeuw op de bergen en volop zon in het dal, geweldig. En weer een fijne camping, alleen jammer dat er zo veel Chinezen zijn, die nemen daar alles over de keuken was helemaal vol, allemaal koken en stinken pfff.

Dag 2 in Kaikoura, we blijven vandaag hier, Eerst een lange strandwandeling gemaakt. Daarna naar het stadje en wat cadeautjes gekocht. Heerlijk koffie gedronken bij een heel leuk tentje. Die eigenaar, een jonge knul, vertelde dat zijn familie ook honing maakte. We hebben daar  een grote pot Manuka honing gekocht. Hij was ooit in Nederland geweest, in Zwolle, en wilde natuurlijk weten waar wij vandaan kwamen. De Flevopolder vinden ze maar vreemd. Dat het ooit water is geweest, en dat er nu mensen wonen. Terug naar de camper, ondertussen was het 34 graden, lekker hoor. Eind van de middag aan de overkant van de weg, waar de camping aan lag, gegeten. De eigenaren waren de ouders van die jongen, waar we 's morgens de honing hadden gekocht. Daar kwamen we bij toeval achter. Zij waren super enthousiast dat wij hun honing hadden gekocht.

Dag 3 Kaikoura, vandaag gaat het dan gebeuren, we gaan Walvissen spotten, hopen we. We moesten om 09.30 uur verzamelen, bij het kantoor inchecken en dan een stukje met de bus naar de boot. Dit was een supersnelle catamaran waar zo.n 60 man op konden. Na ongeveer een 1/2 uurtje varen legde de schipper de boot stil en begon de oceaan af te speuren met een hydrofoon. Hiermee kon hij onderwater de klik geluiden opsporen, die de walvissen maken. Na even geluisterd te hebben zijn we even doorgevaren naar een andere plek. Het is leuk om te zien dat er een goede samenwerking is tussen vliegtuig excursies, boot excursies en helikopters. Zij seinen elkaar in als zij walvissen hebben gespot.

Na een half uur kwam het bericht dat een vliegtuig een walvis had gezien, vlak bij onze boot. De schipper wende het roer en binnen een paar minuten zagen we dan een walvis, een Sperm wahl. In eerste instantie was ik niet overrompelt, vanaf de boot zie je een stukje rug en af en toe een fontein, uit het blaasgat op de kop. Maar als de walvis gaat zwemmen en onderduikt zie je staart uit het water omhoog komen en verdwijnen. Dat maakt een diepe indruk op ons. Na deze ervaring werd er koers naar de haven gezet. Onderweg nog even gestopt toen een groep dolfijnen ons besloten  te escorteren. Al met al een fantastische ervaring. Wat een diepe indruk gemaakt heeft is het verhaal van onze gids. Hij heeft ons alles verteld over de walvissen, de verschillende soorten en over de natuur. De New Zealanders zijn zeer begaan met hun cultuur en alles wat erom heen hangt.

Na de excursie naar de walvissen zijn we naar Akaroa gereden, een tocht van 3 1/2 uur. Ondanks dat de afstand maar een kleine 200 km is zijn het weer smalle, steile, en bochtige bergwegen die ons naar de plaats van bestemming leidde. De uitzichten waar je ongewild mee geconfronteerd wordt is fantastisch. Vergezichten met bergen, dalen en meren zijn eerder regel dan uitzondering. Je zou er een boek over kunnen schrijven. Niet een titel "50 tinten grijs", maar "50 tinten groen". Om 17:30 uur waren we eindelijk op de camping, tamelijk hoog tegen de berg helling. We hebben werkelijk een prachtig uitzicht over de baai. Op de receptie hoorden we dat we via een bospaadje naar het dorp konden lopen, een trip van ongeveer 10 minuten. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben in het dorp, bij de lokale pub wat gegeten. Verder was alles gesloten, het was een nationale feestdag, iets van labor day of zo. Na het eten moesten we nog terug. We besloten om niet het bospad, maar via de weg terug te gaan. Het bospad liep bijna loodrecht omhoog. De weg was langer maar minder steil, wat heet. Na een half uur en een 5 tal pauzes, kwamen we uitgeput op de camping aan. Nog wat gedronken en daarna gaan slapen. Morgen het dorp maar onveilig maken.